Net een heerlijke meditatiesessie gehad en onderweg naar huis heb ik de behoefte om te schrijven. Mijn hoofd is letterlijk leeg. Ik voel mij kalm en ontspannen, er is ruimte om te schrijven zonder afleiding. In zo'n meditatie les beginnen we altijd even met praten over zelfrealisatie, oftewel 'spiritualiteit'. Wij hebben het over dingen die ik nooit eerder ben tegengekomen. Het blijft wel hangen en resoneert ergens met wat ik voel.
Heeft de bevolking een eigenwaarde probleem?
Je gevoel niet onderdrukken en je gevoel ook niet uitdrukken. Op deze manier wel je gevoel toe te laten. Wie kan of doet dit? Geen afleiding zoeken in externe dingen als middelen, je telefoon, shoppen (labels), overeten en tv.
Geen voorkeur of afkeur uitspreken naar een ander toe en op deze manier je niet vasthouden aan overtuigingen die je een goed gevoel geven. Of aan prestaties waarmee jij jezelf in gedachten onderscheidt van een ander. Ja precies, volgens mij doen we het allemaal! We weten tegenwoordig niet beter.
Materialisme maakt het zo dat je hecht aan stoffelijk gewin. Men streeft naar materieel bezit en/ of genot. Wij leggen onze eigenwaarde in externe dingen of goedkeuring van buitenaf. Wat gebeurt er dan wanneer je deze niet ontvangt? Voel jij je dan nog waardevol, heel of compleet?
Neigingen en verlangens
Op advies van mijn meditatieschool stel ik mezelf vragen als: welke neigingen heb ik nog meer? Waar denk ik aan of droom ik over? Waar fantaseer ik over en uit welk verlangen komt dit? Aan welke overtuigingen houd ik mij stevig vast (positief of negatief)? Hieronder een aantal voorbeelden van mijn neigingen:
De neiging om mezelf te vergelijken met anderen komt voort uit het verlangen zelfacceptatie, want ik ben beter dan jij, toch? De neiging om te klagen tegen gezinsleden komt voort uit het verlangen naar geluk en veiligheid voor ieder gezinslid. De neiging om te fantaseren over mijn reis komt voort uit het verlangen naar avontuur en gevoel van vrijheid. Ook wordt het verlangen naar zelfacceptatie bevredigd als ik weer een sappenkuur heb gedaan. Dan heb ik veel discipline en zorg ik goed voor mezelf. Daar kan ik dan weer voor korte tijd op voortborduren.
WOW wat een gezeik zeg! Het is dat ik net uit een meditatie les kom want dit is confronterend! Het is duidelijk dat veel angsten en het niet accepteren van mijn eigen Ik op dit moment mijn gedachten en gedrag beïnvloeden. Ik doorzie het, maar vind het nog lastig er geen oordeel over te vellen.
Het is aangeleerd gedrag
Het is niet allemaal zo begonnen toch? Elke baby en jong kind voelen zich waardevol. Zij hoeven niks te doen om zich compleet te voelen. Totdat omstandigheden hen wijs maken dat zij bepaalde prestaties moeten behalen om te voldoen aan de eis binnen deze maatschappij. De ego wordt gevormd. We leren onze eigenwaarde in dingen te stoppen buiten ons. Dit gebeurt bij iedereen, maar het is niet een natuurlijke staat. Het is aangeleerd gedrag en we kunnen het dus ook weer afleren. Ik kan mij nu al bedenken hoe goed het zal voelen om niet meer in conflict te zijn met jezelf. Wanneer je dat aangeleerde gedrag hebt afgeleerd en je eigenwaarde niet meer in externe dingen stopt. Wanneer je niet allemaal identiteiten moet ophouden en gewoon kan zijn zonder jezelf dingen op te leggen en te oordelen. Wanneer je de Ego ziet en je niet meer verzet tegen dat wat er is. Er naar kijken zonder oordeel met een verzachtende stem. Wat een ontdekking zeg, fascinerend :)
Reactie plaatsen
Reacties