Alleen op reis II

De volgende dag werd ik, onderweg naar het busstation in San José, weer overdonderd met angst. Voordat ik vertrok had ik op wifi opgezocht hoe je in het Spaans een buskaartje naar Puerto Viejo besteld. Ik had dit keurig in een schriftje geschreven met wat standaard zinnetjes als: Buenos dias, gracias, donde esta la estación de autobuses MEPE? Want ik kon niet bellen, had geen internet op mijn telefoon en sprak geen woord Spaans #OMG PANIEKK!!! Het was gelukt en eenmaal in de bus werd ik eindelijk rustiger. Een busrit van zes uur lang langs super veel palmbomen, bergen en zon. Ik ging de goede kant op en was aan het genieten van alles wat ik voorbij zag komen met een heerlijke pokoe in mijn oren. 

Met glinsterende ogen kwam ik aan in Puerto Viejo (klein reggae dorpje aan de Caribische kust.) Gelijk door naar mijn verblijf, de Spaanse school, en ook hier was ik niet helemaal op mijn gemak. Ik had een privé kamer geboekt voor één maand. Ik zag mezelf nooit als een luxepaard, maar hier bleek ik toch wel met veel dingen moeite te hebben. Het was erg vochtig in Costa Rica en in de wc stond een dressoir met minimaal twee à drie reuze kakkerlakken die je aanstaarden. Geloof je het als ik je zeg dat ik de eerste paar dagen echt de badkamer probeerde te ontwijken? Of naar binnen en naar buiten rende, niet weten of ik me doos wel had afgeveegd? :0 Shitt! Ik durfde niet te slapen op mijn kamer en wilde heel graag ergens anders verblijven. Maar ik had al een maand vooruit betaald en wilde nog door reizen. VOLHARDEN DUS KES. 

Het onwijs mooie dorpje, door niemand aangeraakt of veranderd. Niet door luxe of toerisme. De cultuur, de lokale mensen en het prachtige strand maakten voor mij alles goed. Binnen twee weken werd ik herkend als familie en begroet met Pura Vida. Met deze uitdrukking zeggen ze je te genieten van het rijke leven en je niet druk te maken om kleine dingen. Fantastisch toch?! Geen verrassing nu ik weet dat het land jaarlijks wordt  genomineerd als één van de gelukkigste plaatsen ter wereld.

Toen ik aan mijn lokale mattie vroeg wat Pura Vida betekende, gingen mijn gedachten uit naar mijn cultuur, thuis in Amsterdam. Waar men elkaar niet altijd begroet en zelden een praatje met elkaar maakt. 

Na één maand reizen door Panama keerde ik terug naar Puerto Viejo en verlengde ik mijn ticket met vijf maanden. Ik zocht een baantje en een appartement. Elke uitdaging gaf leerzame inzichten. Waar ik in mijn eigen omgeving een beste vriend(in) zou opbellen of steun zou ontvangen van mijn familie stond ik er nu echt alleen voor. Hier ontdekte ik dat alles altijd goed komt. Alles wat je nodig hebt wordt je automatisch gegeven. Een denkwijze die mij in Nederland niet lukt vast te houden. 

Elke moeilijke ervaring spiegelde mijn eigen gedrag en levenswijze in Nederland. Ik kan er niet uitgesproken over raken. Maybe more soon.. <3 

Het Pura Vida woordenboek:

Het pure leven, het rijke leven, genieten van kleine dingen in het leven, het leven is mooi, het leven is goed. Alles kwam naar boven toen ik om de betekenis vroeg aan lokale mensen. Het is moeilijk te omschrijven. Je moet het ervaren, het is een levensstijl. 

Wat vind jij van deze uitdrukking?

Reactie plaatsen

Reacties

Miriella Soogea
3 jaar geleden

Fantastisch!

edith hartskeerl
3 jaar geleden

Benieuwd naar je vervolg ๐‘ใ‹›๐‘

Djufara
3 jaar geleden

I want moreeee prachtig nichtje ๐Ÿ˜๐Ÿ˜๐Ÿ’ช๐Ÿฝ๐Ÿ‘๐Ÿฝ๐Ÿ‘๐ŸฝBlijf zo doorgaan ik geniet van elke zin woord zo puur en leerrijk bedank dat je zo open bent en dit deelt

Vivian Westmaas
3 jaar geleden

Vind het heel dapper, alleen in je eentje, wanneer iemand hetzelf meemaakt, is het makkelijker te begrijpen.Ben trots op mijn kleindochter.Heb niet geweten dat je dit hbt meegemaakt.Ben trots op je openheid, liefs, omi vivian