Een paar pagina's uit mijn dagboek, helemaal bloot.
Vorig jaar december kreeg ik te horen dat mijn contract in maart niet zou worden verlengd. Een klote tijd om dit te melden, net voor de feestdagen?! Maar mijn teamleider dacht dat ik dan wat langer de tijd had om op zoek te gaan naar een andere baan. Ik werkte in een team van tien man en was de enige waarbij het contract niet werd verlengd. Ik weet nog zo goed dat dit hevige emoties met zich meebracht, ik ging veel meer blowen en werd passief. Helemaal vast, bevroren uit angst.
Eén jaar later kan ik zeggen dat dit het beste was dat mij is overkomen. Ik wilde al bijna twee jaar stoppen met blowen, iets wat ik al 9 jaar dagelijks deed. Maar nu werd ik in april 30 jaar en had ik geen relatie, kinderen en geen vaste baan. PANIEKK! Ik kwam niet vooruit en dacht dat het aan mij lag. Ik voelde mij niet ''goed genoeg''. Dat is de kernovertuiging die getriggerd werd uit mijn verleden. Na twee maanden mezelf zo verdoofd te hebben was ik het helemaal zat. Op een avond aan tafel had ik mijn naasten laten weten hoe erg ik er doorheen zat, dat ik mij niet meer als mezelf voelde. Mijn neef maakte een grapje om het luchtig te maken en stelde de vraag of ik net als Ronnie Flex naar Jellinek toe moest? We lachten het allemaal weg. Tot de volgende dag, toen dacht ik maar waarom niet? Het lukte mij al twee jaar niet om op eigen kracht te stoppen. Ik zat al zo lang vast en had last van dingen die ik destijds niet eens kon verwoorden. Ik verdoofde al zo lang mijn emoties, viel andere mensen aan, voelde mij niet fit en had weinig concentratie. Ik kwam te laat op werk, was antisociaal, volledig in mijn eigen isolement. Ik maakte verkeerde keuzes omtrent financiën, want mijn joint was prioriteit. Ik zocht afleiding in ongezonde dingen en kwam mijn plichten niet na. Minder zelfzorg, geen structuur of dagbesteding. Mijn angsten ontwijken en veel in het hoofd leven, dwangmatig denken. Ik sliep slecht en droomde, dus verwerkte niet. Mijn zelfbeeld werd met de dag lager. De joint, die ik altijd als zo onschuldig zag, had mij onder controle. Ik voelde me machteloos.
Door hier open over te zijn, ontving ik de steun die ik nodig had van mijn omgeving. Mijn moeder stuurde mij op vakantie naar Curaçao. Hoewel het hier ook mogelijk was om cannabis te verkrijgen, lukte het mij op vakantie om niet meer te blowen. Zon, zee strand, familie en 21 dagen yoga maakten het veel minder zwaar dan ik had verwacht. Kort na mijn vakantie heb ik een traject bij Jellinek doorlopen. Ik ben nu bijna 6 maanden gestopt met blowen. Ik heb mij opengesteld voor hulpbronnen en mijn ego volledig laten varen, een hardnekkig patroon doorbroken. Vandaag 4 maanden helemaal nuchter (inclusief alcohol) en ik merk dat ik na lange tijd mijn emoties een beetje kan reguleren. Jellinek en de meditatieschool ''Umoyah'' hebben mij veel tools gegeven om dit aan te durven. Op dit moment leef ik weer enkele waardes na die voor mij belangrijk zijn. Hierdoor begin ik mij weer de oude, of nieuwe?, te voelen. Het is een ongoing proces en met vallen en opstaan gaat het steeds beter. For those who need to hear it. Keep on going, you'll get there. <3
Reactie plaatsen
Reacties
Goed bezig ❤️